In memoriam: Martin Westervoorde

28 augustus 1931 – 8 oktober 2020

Tot ons groot verdriet moesten wij afscheid nemen van een zeer gewaardeerd lid van onze toneelvereniging

Martin Westervoorde

Droom: het theater waar de dromer tegelijkertijd podium is, acteur,souffleur, regisseur, auteur, publiek en criticus.
– Carl Gustaf Jung

Bijna exact 58 jaar geleden, op 15 oktober 1962, werd Martin lid van toneelvereniging D.I.T.O.

Een jonge man van 31 jaar.

En in de jaren, die volgden, heeft hij D.I.T.O. veel gebracht.

In het begin alleen als een getalenteerd speler, maar later nam hij voor vele, vele jaren het regiestokje over.

Als regisseur las hij ook de zichtzendingen met boekjes door, om een geschikt stuk voor toneel uit te zoeken. Dat was best nog wel eens moeilijk. Martin speelde graag een wat serieuzer stuk, terwijl er ook leden waren, die gingen voor een smeuïge klucht. Daar is uiteindelijk een compromis in gevonden, door de genres wat af te wisselen. Wat in de eerste jaren nog makkelijk te realiseren was, met twee voorstellingen per jaar.

Martin was ook onze ultieme decorman. Niet alleen had hij altijd de exacte aantallen decorstukken en hun maten paraat, hij wist er altijd weer een totaal ander decor van te maken. Een toneel is van zichzelf altijd rechthoekig, maar dat viel uit Martin’s ontwerpen totaal niet meer op te maken. Hij wist op kleine ruimtes nog leuke hoekjes en inhammen te creëren.

Maar met decor en spel was je er nog niet. Er hoorde ook bijpassende, ondersteunende muziek bij. Daarvoor beschikte Martin over een uitgebreide verzameling cd’s. En hij kon er meteen de juiste cd uittrekken en wist ook precies op welke plek het gezochte stukje muziek van 30 seconden was te vinden.

Enkele jaren geleden heeft hij deze taken uit handen gegeven, maar hij bleef erg bij het toneel betrokken. Bij de generale zat hij vooraan en hij zag meteen de dingen die misschien nog beter konden. En hij had bijna altijd gelijk.

Martin heeft de afgelopen 58 jaar zeker een stempel gedrukt op D.I.T.O. en ons mede gemaakt tot wat wij nu zijn.

Martin, bedankt!